Ciekawe odkrycia dotyczące starzenia. Czy stres biochemiczny może…

Naukowcy z University of Michigan w Stanach Zjednoczonych odkryli, że stres biochemiczny doświadczany przez żywe organizmy na początkowym etapie ich życia, może być korzystny i przyczynić się do dłuższego życia.

Badacze wystawili tysiące larw nicieni Caenorhabditis elegans na różne poziomy stresu oksydacyjnego, gdy w komórkach wytwarzane są duże stężenia szkodliwych reaktywnych form tlenu (ROS). Aby wyjaśnić ten efekt, biolodzy śledzili zmianę aktywności genów, w tym genów biorących udział w regulacji stresu oksydacyjnego.

Okazało się, że robaki, których komórki były najbardziej narażone na ROS, uległy epigenetycznej rearanżacji DNA. Regulację epigenetyczną wyraża fakt, że geny zmieniają swoją aktywność w odpowiedzi na obecność różnych małych cząsteczek, w szczególności grup metylowych (CH3). Poziom metylacji histonów zaangażowanych w pakowanie białek DNA obniżył się po ekspozycji na rodniki tlenowe.

Eksperymenty z hodowlą komórek rakowych HeLa wykazały, że spadek liczby grup metylowych przyłączonych do histonu H3, zwiększał odporność komórek na stres oksydacyjny. ROS bezpośrednio wpływał na metylotransferazy histonowe kompleksów SET1 / MLL – białko, które łączą jednocześnie trzy grupy metylowe z histonem. Taka modyfikacja nazywa się H3K4me3 i zwykle przyczynia się do wzrostu aktywności (transkrypcji) pobliskich genów, ponieważ te regiony DNA stają się bardziej dostępne dla czynników transkrypcyjnych. Ale w tym przypadku aktywność genów powinna się zmniejszyć ze względu na spadek poziomu H3K4me3.

Według naukowców, odkryty przez niego mechanizm pośredniczy w losowych modulacjach oczekiwanej długości życia, a nie w zaprogramowanym starzeniu się. Badanie takich zmian metabolicznych pomoże opracować nowe sposoby przedłużania życia.